-
1 αποσκηπτω
1) метать сверху, бросать(βέλεα ἐς οἰκήματα Her.; τιμωρίαν Diod.)
2) обрушиваться, падатьἀ. εἴς τινα Aeschin. — обрушивать свой гнев на кого-л.;ἀποσκῆψαι ἐς φαῦλον Her. — ничем не кончиться, свестись к нулю
1 αποσκηπτω
(βέλεα ἐς οἰκήματα Her.; τιμωρίαν Diod.)